Stom
Er zit inkt aan mijn vingers. Eerst zat het nog op het glaasje van Appie, mijn telefoon. Ik bleef wrijven (stom) en nu is het glaasje schoon en mijn vingers paars. Hoewel stom… het herinnert mij aan het belang om te blijven schrijven. Voor mezelf, los van de socials of de verkoop. Is het werkelijk […]
Wat ik op de muur wil schrijven
Toon meer muziek. Huppel vaker. Heb lief, ook jezelf. Ik hoef het niet te weten. Deze beurt mag ik overslaan. Als ik een boomblaadje zou zijn, zou ik lekker blijven hangen. Dat ben ik niet dus ik ga hiervan weg. Mijn bril is pure magie. Ze laat me zien wat ik nodig heb en daarnaast […]
Appie
Ik ben Appie, de telefoon van Odette. Niks met voetbal en toch prijkt er “14” op mijn rug. Kan ik ook niks aan doen. Ik baal want ik wil graag in het groene hoesje. Die zie ik amper meer en dat vind ik jammer. Het was mijn vakantiehoesje. Wanneer ik daar in zit, weet ik […]
Wat ’t was
Het was niet het sportpark, wél de molen.niet de molen, wél de dijk, waar ik afboogom wat was en niet meer is noch wordt Wél het paadje met de kronkelsdat loopt zoals het leven zelfchaotisch, onbevangen verrassend Niet met ’t riempje, wel met ’t kratzonder luidruchtig blazend, vele kreeftjesWél de kraaien, pootje badend in mul […]
Afgestemd
Er was eens een viool. Haar klanken konden hele concertzalen vullen. Mensen kwamen uit het hele land luisteren naar de klanken die ze voortbracht. Na afloop barstte de zaal uit zijn voegen van het applaus. Het viooltje keek dan altijd zeer trots naar beneden, het zwarte gat, waar de mensen zaten. Op een dag leek […]
Boekie
Op 7 augustus 2022 besloot ik – nadat ik werd aangemoedigd door een Facebookvriendin – om aan een tweede boek te beginnen. Het boek kreeg als werktitel: Spaghetti en Wafels. Gewoon, omdat het leven soms als spaghetti voelt en soms als een wafel. Lekker overzichtelijk en dodelijk saai. Uiteraard kwam er van dat boek helemaal […]
Prinsekinderen
Op vrijdag 13 januari 1995 veranderde ons pas verbouwde huis in een kasteel, waar twee prinsen kwamen wonen. Ze kwamen van ver, ver weg. Helemaal uit Vriescheloo. In de kerstvakantie ervoor waren we wezen kijken. En hele meute bestaande uit mezelf, manlief, opoe (mijn moeder), mijn schoonmoeder plus een logerend nichtje en neefje. We waren […]
Post-it
‘Niet zo trekken,’ klinkt het. ‘Ik ben nog niet helemaal los,’ zegt het post-it stickertje. Ze is roze en ik heb net ‘briljant’ op haar geschreven. Zometeen plak ik haar op de schoenendoos, waarin ik mijn meest briljante ideeën en zinnen heb verzameld. En stukjes. Blogtitels. ‘Sorry,’ zeg ik zachtjes. Voorzichtig haal ik haar van […]
Corrie
Hallo Odette, Hier spreekt je hart. Tijdens de meditatie voelde ik het al: je ging er niet volledig in, dat vind je moeilijk. Eigenlijk ben je bang van mij en dat heeft zo zijn redenen. De eerste is dat je harten niet vertrouwt. Ze kunnen er namelijk zomaar mee stoppen. Het gebeurde met je vader: […]
Briefje
Lieve Odette, Hier je ontslagbrief. Ik ben dat roze papiertje, wat je op woensdagmorgen 27 december hebt uitgeprint en met groene inkt hebt ondertekend. In den beginne hing ik in de Cloud. Of eigenlijk niet, want ik hing al een tijdje in je hoofd. Je had mij al lang geschreven, opgesteld. Ik hoefde alleen nog […]