‘Niet zo trekken,’ klinkt het. ‘Ik ben nog niet helemaal los,’ zegt het post-it stickertje. Ze is roze en ik heb net ‘briljant’ op haar geschreven.
Zometeen plak ik haar op de schoenendoos, waarin ik mijn meest briljante ideeën en zinnen heb verzameld. En stukjes. Blogtitels.
‘Sorry,’ zeg ik zachtjes. Voorzichtig haal ik haar van haar zusjes en broertjes af. ‘Ho ho, dat doet zeer, wacht effe,’ klaagt het stickertje. Geschrokken trek ik mijn vingers terug.
Heel voorzichtig peuter ik het bovenste velletje los. Pak mijn vulpen en schrijf ‘BRILJANT’ met de mooiste letters die mijn vingers me vandag geven, na meer dan een halve dag achter het toetsenbord te hebben gezeten.
Vervolgens plak ik het stickertje op de schoenendoos.
‘Wat een meur,’ moppert het stickertje. ‘Dat is onzin,’ roep ik boos. ‘Deze schoenendoos staat al vier jaar leeg.’
Het stickertje walmt nog wat na. Boos trek ik haar van de deksel. Open de doos en flikker het stickertje bij de andere loze papiertjes. ‘Tot volgende week, verwend nest,’ zeg ik boos.
Het murmelt nog wat. Ze kan de bout hachelen.
5 reacties
He, Hallo wat is dat nou, je spreekt jezelf tegen. Je stickertje vertegenwoordigt het woord Briljant en vervolgens noem je de briljante vondsten loze papiertjes. Die doos verdient meer dan een roze verwend stickertje. Plak er een mooi etiket op dat voelt vast beter.
Het was dat ook een vreselijk nuffig stickertje… een échte post-it.
Die niet plakt, ook nog.
Oh ja, zo’n kreng wat op alle hoekjes en de volle lengte krult met een uitgedroogde plakstrook. Waardeloze uitvinding. Hup in de prullenbak en mooie etiketten kopen.
Je hebt mijn zondag helemaal goed gemaakt 🙏
Ik wens je een mooie week!
Dank je wel vrouw 😉