De zon schijnt uitbundig deze dinsdagmiddag. Een zachte lentewind waait zachtjes door mijn hoofd, gedachten rondzaaiend.
Sinds vanmorgen heeft de hemel er een bewoner bijgekregen want mijn schoonmoeder, onze miss Alzheimer, is voorgoed verhuisd.
In liefde losgelaten en hopelijk -er is namelijk nog nooit iemand komen vertellen hoe de ontvangst in het hiernamaals is geregeld- liefdevol opgevangen door een ieder die haar eerder voorging naar de andere kant van het leven.
Mogelijk is ze al bij haar Willem aangekomen. Zeer waarschijnlijk heeft hij het glaasje rode wijn klaarstaan. Plus wat verse kruiswoordpuzzels, die erop wachten om door mijn schoonmoeders pré Alzheimerse scherpe brein te worden opgelost.
De zon schijnt uitbundig door, deze zachte dinsdagmiddag lijkt te weten dat het goed is, zo.
Miss Alzheimer heeft rust.
De pen die net verhuisd was
“Seau hey, da’s lekker.” Behaaglijk rekt de gele vulpen zich uit. “Lekker zonnetje, wallekantje, wat wil ik nog meer?” “Ik heb werkelijk geen idee,” zeg
8 reacties
Sterkte!
Gecondoleerd. Klinkt gek misschien, maar fijn dat het goed is.
Wat heb je dat mooi omschreven. Ze heeft rust… jullie voelen het gemis, maar gunnen haar de rust. Sterkte!
Ik liep wat achter met mijn leeswerk en nam zojuist pas notie van je schrijven. Bij deze alsnog gecondoleerd met dit grote verlies. Terzijde: zoals altijd heb je een en ander weer prachtig verwoord.
Dank je, Bruun
De dood een vriend op weg naar de andere kant! Gecondoleerd!
mooi
mooi verwoord. gecondoleerd