Gevonden
Ik voel me gevonden. Gevonden! Ja, hier zit ik dan, om kwart voor zeven. Vroeg wakker, dat lukt weer. Te wakker om nog even te doezelen want vandaag begint 30 dagen schrijven. Gevonden. Ja, steeds meer mensen ontdekken de magie van schrijven. Het leven achterwaarts begrijpen, draden ontwarren en de rode vinden. Vinden. Wat een […]
Veters strikken
Er is niets zo verschillend in mijn mensenleven als het strikken van veters. Van mijn wandelschoenen, die heel anders aanvoelen als de roze Nike Airs, die ongeduldig wachten tot ze weer aan mijn voeten mogen worden geschoven. Mijn wandelveters zijn een uitdaging, elke keer weer. Glad en rond. Te kort voor een dubbele knoop. Maar […]
Oploskoffie
Bij oploskoffie denk ik altijd ogenblikkelijk aan mijn moeder. Niet dat zij ervan hield noch dat ze het dronk. Mijn moeder grossierde in halfponds-pakken DE. Met altijd wat in voorraad, voor de je-weet-maar-nooit. Nu we dagelijks om de oren worden geslagen met de oorlog van Oekraïne, de gascrisis en de op handen zijnde huizencrisis, denk […]
Een echte traktatie
Heel voorzichtig durfde ik nieuwe hardloopplannen op te stellen. Nadat ik mezelf in januari van dit jaar vreselijk verstapte, letterlijk en figuurlijk, brak er een periode aan waarin ik enkele weken niet mocht hardlopen. Natuurlijk bezocht ik een goede fysiotherapeut en voor de morele en lichamelijke ondersteuning eveneens een acupuncturist. Niet dat die laatste iets […]
gras
De handgrasmaaier die vlotjes over het gras gaat. Het geluid dat ik als tienjarige intens haat omdat ik dan weer een paar dagen niet op het gras kan turnen (en dat veert nou juist zo lekker), omdat mijn vader het dode gras laat liggen. Voor de groei. Ook maakt de geur van gras me misselijk. […]
Oploskoffie (2) – schrijfveer
Echte oplos koffie komt niet van uitvaarten maar komt van mijn moeder. Maandagmorgen half acht. Bijna klaar om naar mijn werk te vertrekken. Mijn kind, nog zeer verdwaald in de wereld van Spongebob, kus ik gedag en zeg dat ik zo dadelijk nadat ik bij opoe, mijn moeder, ben geweest, nog even bij hem terugkom. […]
Oploskoffie (schrijfveer)
De kapel in het stadsziekenhuis baadt in zonlicht. Een perfecte dag om afscheid te nemen, al voelt het niet zo. Mensen arriveren, stemmig gekleed, meest in zwart. Bloemen zijn welkom, deze zijn dan ook in grote getale meegebracht. Er zwerven twee geestelijken rond. Een in gewaad, de ander in stemmig colbert met witte boord. Ik […]
Een gevoel van ruimte (schrijfveer)
Het zijn rare gedachten, die in mijn hoofd rondtollen en ik vraag me af of ik ze ooit kan uitspreken. Ik gok van niet. Daarom schrijf ik ze maar op. Een gevoel van ruimte is ontstaan na het overlijden van mijn moeder. Hoezeer ik ook van haar heb gehouden en hoezeer ik haar ook mis, […]
Hoe ik aan mijn naam kom (schrijfveer)
Mijn naamgever is van significante betekenis geweest in het leven van mijn moeder. En nee, het is geen mannennaam dus mijn vader was het niet, al was zijn rol van groot belang in de levensloop van mijn moeder. Net zoals mijn moeders rol van grote betekenis is geweest in mijn vaders leven, al hebben ze […]
Proper (schrijfveer)
Er is iets veranderd in mijn bovenkamer. Goed nieuws want meer ruimte in de schrijfruimte. Minder goed nieuws voor het huis; geen tijd voor huishoudelijke zaken anders dan echte noodzakelijkheden. Terwijl ik de trap opklim om een wasje te verzorgen voor de andere moeder, zie ik zwarte draden bungelen. Nog net kan ik een gil […]