Dialoog tussen rechter- en linkerhand

‘Het is maar goed dat jij niet schrijft,’ hoor ik mijn rechterhand vinnig zeggen tegen mijn linkerhand. ‘Het lijkt echt nergens op.’

Links zucht beschaamd. Ze weet het.

‘Misschien komt dat doordat ik het niet heb geleerd, zoals jij,’ zegt mijn linkerhand. ‘De ruimte niet heb gekregen. En misschien is het wel helemaal mijn taak of missie niet, om te schrijven,’ vervolgt ze nuffig.

‘Ja, ja, dat zal gerust,’ antwoordt rechts.

‘Dus écht,’ zegt links. ‘Want als ík dominant was geweest, dan waren er nooit zulke mooie schrijfstukjes verschenen. Dat had Odette niet voor elkaar gekregen met mij.’

Rechts zwijgt verbaast. Dat had ze had zou net even niet verwacht.

‘Als ik schrijfhand was geweest, dan waren er bijvoorbeeld niet zoveel creatieve schrijfopdrachten geweest, zoals nu in deze groep worden gedeeld,’ zegt links droog. ‘En er was geen Fijnbedraad geweest.’

Rechts luistert nu aandachtig. ‘Dus wees maar arrogant en nuffig,’ zegt links, ‘maar weet dat je zonder mij nergens was geweest.’

Rechts blaast zich op.

‘Hoezo denk jij dat?’ vraagt ze kwaad. ‘Doe eens niet zo wijs of belangrijk. Gedraag je niet zo uit de hoogte. Dat doe ik ook niet.’

Links antwoordt met een uitgestreken set vingers: ‘Dat doe je wel.’

Rechts is met stomheid geslagen.

‘Het is oké,’ vervolgt mijn linkerhand. ‘Ergens in het hoofd van Odette zit een brein. Je weet wel, dat brein wat alle kanten uitschiet. In het midden loopt een baan. Dat heet een brug.’ Rechts wil protesteren maar links legt haar het zwijgen op. ‘Wees nou effe stil, luister even hoe het zit,’ zegt ze afgemeten.

‘Die brug in het hoofd van Odette, is de scheiding tussen rechter- en linkerhersenhelft. De rechterhersenhelft staat voor cognitief denken, rationeel denken, zakelijk zijn. De linkerhersenhelft zorgt ervoor, dat Odette schrijft wat ze schrijft en het zorgt ervoor dat ze haar creativiteit optimaal benut door ook de beeldbank te betrekken.’

Beide handen zwijgen. Ze kennen de beeldbank met de honderdduizenden plaatjes, die door het hoofd van Odette zwerven en die ervoor zorgen dat er overal en altijd ogenblikkelijk beeld is bij een geschetste situatie. Soms is dat prettig: als hand kun je maar beter weten hoe de vlag ervoor hangt. Op andere momenten is het ongemakkelijk want dan barst Odette ongegeneerd in schaterlachen uit, en dan kunnen beide handen even niets. Als alle kracht in het lachen zit verweven, lukt er even niks met handen.

‘Die brug werkt als een kruislingse schakelbaan,’ zegt links. Dat betekent dat jij als rechterhand aan de creatieve linkerkant bent gekoppeld. Ik als linkerhand ben aan de rationele rechterkant van Odettes brein gekoppeld.

Dus,’ vervolgt links, ‘als Odette met mij had moeten schrijven, was ze rationeler geweest. Wiskundig misschien wel. Dan was ze lang niet zo creatief en beeldend bezig geweest als nu. Want dat kan ze alleen met jou,’ zegt mijn linkerhand zachtjes.

Rechts zwijgt. Trommelt met haar vingers op het bureau. Het is nogal wat, wat er op tafel komt.

‘Snap je nu dat we allebei belangrijk zijn?’ vraagt mijn linkerhand.

‘Jij, lieve rechterhand, neemt ons allemaal mee op reis. Odette, jou, mij, en zelfs het leespubliek. Dat is ongelooflijk knap, weet je dat wel? En ik, ik bewaak de poorten van de ratio. De redelijkheid, de billijkheid. De plannen en de doelen. En ik zorg ervoor dat we met zijn allen in de juiste bus of trein stappen, als dat nodig is. We doen het dus samen. En we werken ook nog eens samen met dat fantastische wezen Odette. Als ze ooit weer gaat schilderen, ramen, deuren of plafonds, dan weet ik dat ik ook weer mag. Want dat kan ik toevallig wel,’ zegt linkerhand trots.

Rechts knikt, ze heeft het gezien tijdens de verschillende verbouwingen die plaatsvonden. Ze heeft zich verbaast en tegelijk was ze een beetje jaloers. Want omdat zij altijd iets moet, heeft ze meestal geen zin in schilderen. Zulk stom werk.

‘Jij mag voortaan iets meer schilderen,’ zegt rechts daarom grootmoedig.

Links straalt.

‘Leg jij die vulpen even weg?’ vraagt ze vriendelijk. ‘Het is tijd om te eten.”

Rechts knikt lachend. Haar palm jeukt van de trek.

Uit: Schrijf jezelf 30 dagen, 7 maart 2023

Wie deelt komt nooit tekort

4 reacties

  1. ↔️ Dít is nog eens een over-de-brug-duidelijke uitleg over linker en rechter hersenhelften Odette! Voor al die hoofden die daarmee worstelen 💡

  2. Ja, ja, het is een wonderlijke grijze massa onder dat schedeldak, maar je hebt het duidelijk op zijn Odette’s uitgelegd.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Gerelateerde artikelen

Plant

Als ik zou kunnen praten…… Oh wacht. Dat doe ik nu. Eens zien, waar ga ik het over hebben? Andere vraag: wie ben ik? Ik

Lees verder »

Tussenruimte

Al een tijdje liep en loop ik te kauwen op een nieuw JA- woord. Wat me vol vuur het jaar zou inslingeren, aanslingeren, me over

Lees verder »

Woorden

Soms vloeien ze als stroop over je pannenkoek. Andere keren komen ze los met brokjes, die blijven haken in je keel en niet naar buiten

Lees verder »

Niet klassiek

Valentijnsdag, 2013. Er ligt sneeuw. Tussen december en nu is een flink pak gevallen en het blijft maar koud. De groep Zorgengelen die al enkele

Lees verder »

Nooit meer wat missen?

Loading