De kachel snort, de kaarsjes verspreiden een zacht licht door mijn woonkamer. Genesteld op de poef, voor de kachel die mijn voeten ontdooit, ben ik de verhalen van mijn digitale schrijfmaten aan het bijlezen. Warmte stroomt omhoog door mijn lijf, raakt mijn hart. Manlief kookt, junior zit ietwat afwezig ingedopt naast me op de bank. Warm, droog en veilig.
Buiten regent het neerwaarts miezerige neerslag en koude.
Langs de gordijnen gluur ik naar de fietsers buiten, die nog niet zo ver zijn als ik. Sommigen moeten nog een stevig eindje voorovergebogen blijven trappen, tegen weer en wind.
Diepgeworteld gelukkig loop ik terug naar mijn poef en lees verder.
Plant
Als ik zou kunnen praten…… Oh wacht. Dat doe ik nu. Eens zien, waar ga ik het over hebben? Andere vraag: wie ben ik? Ik
Eén reactie
Mooi, heerlijk: was het maar weer avond … maar ach, voor je het weet is t weer zo ver.