Drama

“Ik kan hard gillen hoor, als het moet. Of ik ga op de grond liggen en schreeuwen.“
Verbijsterd kijk ik naar het kleine vrouwtje dat in mijn rolstoel heeft plaatsgenomen. Ze heeft me net verteld dat ze is gevallen waarbij ze haar heup heeft gebroken. Haar geschreeuw heeft haar gered; de buren belden 112 en daarmee was ze snel in het ziekenhuis.

“Serieus?” vraag ik.
“Jazeker, ik ben een echte dramakoningin hoor,” antwoord ze. Ik schiet in de lach. Bij het uit bed stappen – wat ze overigens heel lenig deed – meldde ze dat ze vroeger in haar jeugd aan haar tenen in de ringen had gehangen, in de jaren vijftig. Bij circus Elleboog.

“Ik kan helemaal niks met drama, mevrouw” zeg ik. “Ik krijg er de zenuwen van, raak erdoor van slag. Ik bedenk van alles om te zeggen en op het moment suprême val ik stil. Dan is het mond houden en vooral geen drama creëren.”

“Nou, ik ben er goed in,” zegt de mevrouw grijnzend. “Misschien kunt u workshops geven,” opper ik terwijl ik hardop denk. “Dan zouden ik en vele anderen iets van u kunnen leren. Want misschien heeft de wereld wel wat drama nodig.”
Mevrouw lacht breeduit.

“Ik geef online trainingen en ben slecht in drama,” zeg ik tegen de patiënt. “Dat is eigenlijk maar een rare combi. Hoe staat u tegenover een samenwerking?” Ik geef haar een dikke knipoog en ze schiet in de lach. “Op de computer wordt het zeker weten een drama,” zegt ze. “Mijn vingers doen altijd alles fout.”
“Daar ken ik nou weer mensen voor,” zeg ik olijk.

De lift komt en doordat we blijven kletsen zijn we bijna te laat om erin te stappen. Vlot hobbel ik achteruit richting de lift en ik steek zwierig één been omhoog, in een zweefstand tussen de liftdeuren, die zich direct weer openen.

“Kind, daar hadden we toch bijna het drama van de eenbenige,” zegt de mevrouw. “Zie je nou dat je misschien juist goed in drama zou kunnen zijn?“
In de enorme liftspiegel knipoog ik naar de kleine tengere vrouw.
En ik buig.

Wie deelt komt nooit tekort

2 reacties

  1. Weer een fijn verhaal en een mooie les in drama …
    Het is alsof ik de schrijfcoach hoor: ‘Ik wil drama zien.’
    Er klapte ook weer een herinneringsluikje open. Circus Elleboog, misschien heb ik haar in mijn jonge jaren wel aan haar tenen zien hangen. Ik zag in elk geval even de namaak olifant weer

    1. De namaak olifant?
      Oh daar komt binnenkort hopelijk gauw een stukje van. Want een olifant ken ik. Maar bij een namaakolifant gaat mijn fantasie met me op de loop…
      En mevrouw F in de ringen? Hoe leuk!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Gerelateerde artikelen

Plant

Als ik zou kunnen praten…… Oh wacht. Dat doe ik nu. Eens zien, waar ga ik het over hebben? Andere vraag: wie ben ik? Ik

Lees verder »

Tussenruimte

Al een tijdje liep en loop ik te kauwen op een nieuw JA- woord. Wat me vol vuur het jaar zou inslingeren, aanslingeren, me over

Lees verder »

Woorden

Soms vloeien ze als stroop over je pannenkoek. Andere keren komen ze los met brokjes, die blijven haken in je keel en niet naar buiten

Lees verder »

Niet klassiek

Valentijnsdag, 2013. Er ligt sneeuw. Tussen december en nu is een flink pak gevallen en het blijft maar koud. De groep Zorgengelen die al enkele

Lees verder »

Nooit meer wat missen?

Loading