Éénpittig

Daar ging ik, op 21 december op de pont, richting Amsterdam Centraal. Bestemming: De Ruijterkade, Kamer van Koophandel. Bekend terrein. In de jaren ‘90 werkte ik in het pand ernaast; NOG verzekeringen. Alleen van de plek raakte ik al ontroerd.

Snuffend liep ik naar binnen, meldde me bij de balie voor mijn afspraak om me in te schrijven in het Amsterdamse handelsregister. Even later zaten de mevrouw van de KvK en ik in een gezellig gesprek over wat mijn plannen waren. Van de beschrijving die ik had opgegeven, kon ze geen chocolade maken. Zinvinderij bijvoorbeeld. Wat het was? toen ik het met liefde even uitlegde, begon ze te stralen. Dat is nou precies waar Fijnbedraad over gaat. Ze vertelde me, dat ze positieve energie van mij ontving. Uiteraard straalde ik terug.

Eenmaal op de pont terug naar huis realiseerde ik me, dat de wereld en ik nooit meer hetzelfde zullen zijn of voelen. Amsterdam is een (kleine) onderneming en een kleine ondernemer, een eenpittige, rijker geworden. Dat geeft kriebels en krabbels.

Toen ik in 1999 moeder werd kreeg ik net als nu last van wat spookscenario’s. In de zin van dat ik me besefte dat ik niet meer zomaar dood kon gaan (overigens had en heb ik daar ook geen plannen toe). Iets met verantwoording. Zoiets voel ik nu ook. Mijn benen op de fiets leken daarmee toch wat zwaarder te voelen. Net als mijn schouders. Omdat het die ledematen zijn die Fijnbedraad mogen dragen. En die dat al deden, maar dat terzijde. Het zelfstandig ondernemerschap voelt mij mij als iets bijzonders, wat van mij is en wat ik niet kapot wil laten gaan. Ik voel me verantwoordelijk voor iets wat op een kindje begint te lijken.

Net zo kwetsbaar, ik mag haar de wereld insturen. Ik voel me niet een hele pief ineens, en toch voelt ’t anders. Verantwoording, zorg en hoop. Een vonk waarvan ik hoop dat ze de wereld gaat aansteken. Figuurlijk dan.

Fijnbedraad gaat over magie. Daarvan mag meer de wereld in want van magie krijgt ‘n mens immers nooit genoeg. Bij magie horen sterren en planeten. En een toverstokje. Deze zaten al in mijn logo en vanaf 21 december zitten ze ook in en op mijn schoenen.

Want als je ervoor kiest om met magie te werken, dan horen daar óók magische schoenen bij.

Interesse in nieuws rondom workshops en/of trainingen? Meld je in de zijbalk rechts aan voor “Zinvinderij” en mis niks meer. Ik spam niet ; ik praat je regelmatig bij.

Wie deelt komt nooit tekort

Eén reactie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Gerelateerde artikelen

Plant

Als ik zou kunnen praten…… Oh wacht. Dat doe ik nu. Eens zien, waar ga ik het over hebben? Andere vraag: wie ben ik? Ik

Lees verder »

Tussenruimte

Al een tijdje liep en loop ik te kauwen op een nieuw JA- woord. Wat me vol vuur het jaar zou inslingeren, aanslingeren, me over

Lees verder »

Woorden

Soms vloeien ze als stroop over je pannenkoek. Andere keren komen ze los met brokjes, die blijven haken in je keel en niet naar buiten

Lees verder »

Niet klassiek

Valentijnsdag, 2013. Er ligt sneeuw. Tussen december en nu is een flink pak gevallen en het blijft maar koud. De groep Zorgengelen die al enkele

Lees verder »

Nooit meer wat missen?

Loading