Fier (4)

Momenteel gebeurt er veel in mijn leven. Soms voel ik de behoefte om erover te schrijven maar gezien de omstandigheden en de bijbehorende emoties kies ik voor de veilige vorm van derde persoon enkelvoud. Want soms is het gewoon een beetje moeilijk.

Verdrietig kijkt de fiere vrouw om het hoekje van de kamer, waarin de oude vrouw ligt te slapen. Het is geen gewone slaap maar een chemische slaap, gebracht door een piepklein pilletje. Driftig slaat de oude vrouw het dekbed van zich af. Haar armen, dun en pezig, slaan wild om zich heen. De ademhaling gaat van rustig naar ongecontroleerd. Even later keert de rust terug. Voor eventjes.

Afgelopen zaterdag kon de oude vrouw plots niet meer slikken. Het weinige vocht dat de vrouw naar binnen kreeg, kwam vrijwel direct weer naar buiten. De huisartspost leverde niet alleen een arts maar ook het volgende stadium. Het tijdperk van morfine en bestrijding van jeuk en ongemak. Na het plakken van de eerste morfinepleister trad er verlichting op en kon de oude vrouw voor enkele dagen weer een beetje aan het leven deelnemen. Kleine beetjes vocht vonden zich weer een weg naar binnen.

Nu, na enkele dagen, blijkt dat de pleister niet afdoende werkt. De pufjes morfine helpen ook niet meer om de doorbraakpijn te verlichten. Er zal zwaarder geschut moeten komen om de kwelgeest van de oude vrouw, pijn, beheersbaar te houden. Het betekent ook, dat de fiere vrouw afscheid moet nemen van de geest van de oude vrouw. Verdrietig ziet en hoort ze, dat de oude dame steeds meer verward raakt en niet meer uit haar woorden kan komen. Het leidt tot woede en verdriet, van beide vrouwen.

Het hart van de fiere vrouw klopt wild en gejaagd. Het huilt hartverscheurend.

Wie deelt komt nooit tekort

9 reacties

  1. Het gebeurt altijd bij anderen…… tot het jou overkomt. Wat ontzettend verdrietig, dit!
    Ik stuur een enorme knuffel westwaarts, doe er een extra grote handvol kracht bij en zou willen dat ik veel meer kon doen dan dat.

  2. Grenzeloos respect hoe je het gevoel en de emotie weet te verwoorden. Ik kan niet anders dan je enorm veel sterkte, moed en kracht te wensen in deze moeilijke tijd! Enorme knuffel, denk aan jullie!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Gerelateerde artikelen

Plant

Als ik zou kunnen praten…… Oh wacht. Dat doe ik nu. Eens zien, waar ga ik het over hebben? Andere vraag: wie ben ik? Ik

Lees verder »

Tussenruimte

Al een tijdje liep en loop ik te kauwen op een nieuw JA- woord. Wat me vol vuur het jaar zou inslingeren, aanslingeren, me over

Lees verder »

Woorden

Soms vloeien ze als stroop over je pannenkoek. Andere keren komen ze los met brokjes, die blijven haken in je keel en niet naar buiten

Lees verder »

Niet klassiek

Valentijnsdag, 2013. Er ligt sneeuw. Tussen december en nu is een flink pak gevallen en het blijft maar koud. De groep Zorgengelen die al enkele

Lees verder »

Nooit meer wat missen?

Loading