Jurkjes

Ik beschouw mezelf niet als een materialistisch mens. Dat gegeven telt drie uitzonderingen: boeken, jurkjes en schoenen. Wanneer ik deze zaken in het vizier krijg word ik hebberig.
In mijn eerste vakantieweek heb ik op maandagochtend de Noordermarkt te Amsterdam bezocht. Jurkjesfans weten mogelijk al waar ik heen wil: de stand van King Louie. 
Je kunt deze stand heel makkelijk vinden: ga op zoek naar een kluwen trekkende en duwende dames, die in een berg gekleurde stof graaien, die op de stand is neergekwakt.
Het netjes uitstallen van de koopwaar is kansloos door de meute trekkende en plukkende dames; dus zit de marktmevrouw naast de stand (uiteraard kleurig in KL gekleed) zakjes kleding open te knippen om daarna de labels uit de jurkjes en truitjes te verwijderen. Vervolgens wordt de verse voorraad stof bovenop de berg jurkjes gekieperd. 
Een hippe manier van verkopen is geboren, wanneer je bedenkt dat half Nederland de koopwaar zowat ter plekke uit elkaar trekt. Half Nederland inderdaad, de andere helft is op vakantie.
Dat gegraai in die jurkjes vind ik in eerste instantie een vreemd ritueel. Alsof er de volgende dag nooit meer jurkjes van KL meer te koop zullen zijn, graaien vrouwen zich een garderobe in alle kleuren van de regenboog bij elkaar. Ik besluit me over te geven aan het ritueel en me aan te sluiten in het stilzwijgend verbond en vervolgens trek ik vrolijk aan de stoffen, vastbesloten met iets moois naar huis te vertrekken.
Tot meerdere keren ontdek ik personen, die foto’s maken van het tafereel, terwijl wij vrouwen dapper verder vissen naar jurkjes, truitjes en rokjes. Op een gegeven moment hoor ik iemand “Happy women, finding dresses,” achter me zeggen. Een meneer met een groot vraagteken boven zijn hoofd geparkeerd, filmt het getouwtrek met de kleding. Mogelijk ben ik dus binnenkort beroemd. Met mijn jurkjes, waarvan er inmiddels drie over mijn arm hingen gevouwen, als kostbare schat.
Zaterdag heb ik de markt opnieuw bezocht. Hebberig, want de reeds eerder gekochte jurkjes zijn buitengewoon goed in de smaak gevallen. Niet alleen bij de buitenwereld, ook mijn lijf juicht want de jurkjes vallen soepel om me heen en irriteren niet. Ineens ben ik een diva geworden.
Met opnieuw naar de markt gaan, binnen een week, maakte ik een denk fout. Op zaterdag liggen er namelijk andere jurkjes dan op maandag. De voorziening en het karma van teveel zaken willen aanschaffen, hebberig zijn, hebben mij gestraft door slechts schattige jurkjes op de stand te tonen in maat S. In de overige maten waren de jurkjes een stuk minder leuk.
Behalve jurkjes verkochten de KL meisjes dit keer ook klompsandaaltjes. Onder meer in beeldig groen, exact dezelfde kleur als in mijn jurkje. De klompjes staan nu beeldschoon te zijn op mijn schoenenstandaard. Ze waren er overigens ook in rood. Even kijken, volgende week zaterdag. Alleen maar kijken. Echt.