Lievelingsschoenen

Ha! Hier Conny en Fer. Van Converse.

In 2021 kwamen wij in jouw leven. We weten nog precies hoe en wanneer.  Op maandag 29 maart 2021 hield je de pakketjesbezorger aan, op de Stoombootweg, met de vraag of hij al op de Kadoelenweg was geweest. “Nog niet,” antwoordde hij, “maar wacht maar even.”

Hij peuterde ons vrolijk tussen de andere pakketjes vandaan en samen liepen wij naar jouw huis. Eenmaal binnen werden wij betoverd door jouw stralende lach. Je was écht heel blij met ons! Wijzelf waren een beetje verbaasd, want normaliter worden wij uitgepakt met een kindergezicht boven de doos. Wij wisten toen nog niet dat jij overspannen was.

Later begrepen wij waarom je ons had gekocht. Jij dacht dat het met je baan van applicatiebeheerder wel weer goed zou komen. Dat je, door ons te zien, zou worden herinnerd aan de liefde voor de verbinding tussen systemen, toetsenborden, en mensen.

Net toen jij dacht: ‘het komt wel goed,’ kwam het niet meer goed. Geen computerwerk meer voor jou. Geen projecten meer, vergaderingen en welles/nietes discussies meer. Jij bent immers niet van het bestuurlijke gedoe. (Want dan had je immers wel pumps gedragen).

Wel ging je zelf met computers aan de gang, je was immers studerend Straalkundige. Met Lenny, je laptop, hield je proefsessies schrijven, spelen en verwonderen. Mensen werden erdoor geraakt. Maar jij geloofde zelf nog niet echt in de kracht van jouw aanwezigheid hierin. In de vrijheid en de ruimte die je mensen biedt, om helemaal zichzelf te (durven) zijn.

Op een dag nam je ons mee naar Wijchen. In een klein schooltje, op de gymvloer, mochten wij helemaal uit ons dak. Duikbril op, roze cape om en maar vertellen. Het werd een hilarische dag. Wie kan er nou een presentatie houden met dia’s die helemaal nergens over gaan? JIJ. En je neemt daarbij alle luisteraars mee op reis. Want dat is wat jij doet. Jij geeft mensen een ervaring. Je maakt ruimte om een verhaal vanuit een ander perspectief te zien. En daar ben je BRILjant in.

Je doet het ook in je huidige baan als patiënt vervoerder. Moeiteloos. Weliswaar doen wij dan niet mee, je doet het op groene antistatische klompjes, maar iedere rit of opdracht is voor jou een avontuur. Een belevenis. En doordat JIJ er zo naar kijkt, maak je dat ook tot een ervaring voor je patiënt. Het siert je en zo’n belevenis is van grote waarde in de beleving voor zo’n patiënt. Helaas heb je dat zelf nog niet in de gaten.

We passen overigens heel goed bij dat wondervest dat je van Nina kreeg. En ik zie nu, terwijl je dit uit onze monden optekent, dat je geraakt wordt door wat wij jou te vertellen hebben. Grappig, jij die liefdevol boodschappen naar boven haalt via voorwerpen was vergeten dat het voor jou dus ook zo kan werken. Enne stiekem was je ons een beetje vergeten. Samen met je talenten en je kwaliteiten.

Het geeft niet: wij houden je wakker en we zullen je blijven herinneren aan je eigen speelsheid. Samen met je fantasie en je verbeelding, die je nu de wereld in slingert. Jij vindt dat er wel wat meer mag worden gespeeld en verwonderd, door grote mensen. Dat vinden wij nou ook. Nieuwsgierigheid is hierbij de basis: jij hebt het uitgevonden.

Nieuwsgierigheid, verwondering en speelsheid zijn de ingrediënten die je tot mens maakt. Door te spelen leren mensen en doen ze ervaringen op. Leren ze dat emoties soms maar gewoon een breinscheet zijn. Weer overwaaien. Dat het zo waarde(n)vol is om in deze wereld, waarin schreeuwers overheersen, bij jezelf te durven blijven. Omdat eigenheid eigen-waarde geeft. Jij leeft ze hierin voor: dat maakt het voor anderen gemakkelijk om aan te haken, met je mee te reizen en zo te ervaren hoe fijn het is om veilig en met humor uit de bocht te vliegen.

Wij spelen graag nog wat jaren met je mee.

Wij bevatten niet voor niets jouw BRILjant.

Liefs,

Connie en Fer.  

Uit: 30 dagen schrijven, lievelingsschoenen