Het uiterlijk van de website heb ik veranderd. Daarbij besloot ik om ook eens op te ruimen en de boel eens op te schonen. Van ballast te ontdoen. Berichten tussen 2013-2020 zijn geschoond. Tijdens het proces zag ik er ineens tegenop. Wat als ik die berichten niet meer hier bij me heb, wat blijft er dan van ze over?
Interessante vraag, want zo verloopt het precies in mijn overspanning/burn-out. Er komt oude ballast naar boven, waarvan ik dacht dat het in het postvak “verwerkt” lag. Niets daarvan, het grijnst me breeduit in de smoel. Het betekent dat ik als hoofdbewoner enkele verdiepingen lager, in het lichaam, werk te verrichten heb. Want als ik eindelijk kan loslaten, wat blijft er dan nog over?
In het lichaam wonen de emoties. Dat weet ik doordat er een opstand is uitgebroken sinds ik workshops (systemische) dans volg, vanaf januari. Het lichaam liegt niet en vertelt mij zaken die mijn hoofd is “vergeten”. De holistisch masseur heeft inmiddels enkele blokkades in mijn lichaam vrij geprepareerd. Mijn brein bekijkt het allemaal met argusogen en probeert met wat grapjes vooral uit de emotie te blijven.
Als je doet wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg. In dat kader heb ik me nu eens niet bij een psycholoog aangemeld, maar bij een haptonoom. Samen gaan we de komende periode op zoek én werken aan het optimaliseren van de verbinding tussen hoofd, hart en bekken. Het lijf mag gaan spreken, zodat ook daar oude ballast zijn weg naar buiten mag gaan vinden. Doodeng vind ik het, tegelijk zie ik het als een fascinerend proces.
Wanneer ik na de grote opruiming door de berichten en de pagina’s van mijn site scrol, voel ik het licht en de lucht tussen de regels door sijpelen.
