Middelbaar (2)

Vier jaar geleden stond het onomstotelijk vast: er hoefde slechts één school bezocht te worden want die ene, waarvan ze een promotietoer hadden georganiseerd op de basisschool, die werd het. Al het andere viel automatisch af. Aangezien ik van de keuzes ben, stelde ik voor, om ook op het kleinere schooltje in de buurt te gaan kijken. Woest stapte zoon in de auto. Wat moest je met keuzes. Eenmaal over de drempel van het kleine schooltje leek het, alsof hij er al jaren rondliep.
De volgende open dag die we destijds bezochten, was de feitelijke schoolkeuze –die-van-de-basisschoolpromotie-. Na een kwartier te hebben gekeken en gezocht, was het klaar. Hier ging zoon niet naartoe. Never. Het feit dat de brugpieper die hem die dag zou begeleiden al na twee tellen pleite was, maakte de keuze van zoon waarschijnlijk ook heel gemakkelijk
We zijn vier jaar verder en opnieuw was zoon zeer enthousiast over een bepaalde opleiding. Richting media aan de praktische kant. Alleen daar zouden we maar hoeven kijken. De vervolgopleiding was eigenlijk al rond en geregeld. Niks keuzes. Helaas voor zoon is mijn stelregel na vier jaar nog altijd niet veranderd dus we besloten opnieuw om minimaal bij twee scholen te gaan kijken. Afgelopen zaterdag waren we bij het Er-O-Cee en vandaag bezochten we de tweede open dag, zijnde eerste keus.
Hoe het kwam weet ik niet maar de introductie vandaag liep niet, het ging niet en na vijf minuten was zoon (en wij dus ook) klaar met de open dag. Organisatorisch was het rommelig; de opleiding waar we wilden kijken was met vele losse stekkertjes duidelijk niet klaar voor de open dag. De rondhuppelende leerlingen dan wel docenten waren vol energie en van zichzelf maar helaas niet in staat het e.e.a. aan een mogelijk nieuwe eerstejaars over te brengen.
Kortom: het klikte niet. Zoon was van mening, dat hij op de opleiding op het Er-O-Cee nog beter kon leren om stekkertjes aan te sluiten. Sterker nog, op die opleiding kun je kastjes bouwen waarmee je dingen kunt aansturen en dus ook lichtshows. De mediaopleiding was een tunnelsyndroom geworden en daarmee hopeloos verloren.
Er is dus sinds vanmiddag een officiële keuze. Ik ben zo godvergeten #excuseer trots op mijn vijftienjarige snotaap. Opnieuw heeft hij gekozen. Niet alleen met zijn hart maar ook met zijn verstand. Er zijn mogelijkheden bedacht en er zijn heel bewust keuzes afgestreept.
Hij heeft ervoor gekozen om dingen uit te vinden en die vervolgens te maken voor de rest van de wereld.( nou ja, regionaal dan). Het is een brede opleiding waarmee zoon na het afronden ervan, een persoonlijke zevensprong creëert. Hij heeft gekozen voor een scholing die zeer pittig zal zijn en veel van hem zal vragen. Een school die gelooft in samenwerking maar ook uitgaat van het gegeven, dat je het op alle vlakken zelf moet doen. Met individuele cijfers.
Ja, ik ben weer heel trots. Niet op de keuze zelf maar op de manier waarop de keuze is gemaakt. Trots, dat mijn kind nieuwe mogelijkheden gaat ontdekken en niet alleen op technisch gebied maar ook op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Een keuze waarmee hij heel duidelijk heeft gemaakt dat handig zijn geen schande is, in een maatschappij die slechts gericht is op HBO en universiteit.
Hij gaat de MTS doen. In min of meer oude vorm. Godzijdank bestáát het weer/nog.