Niet vervelend

Er zitten drie jongens in mijn huiskamer. Mijn zoon van 10, samen met de broederschap van hiernaast, bestaande uit de kleine grote buurman van 6 en zijn broertje van 4.

Met een ernstig gezicht bekijken ze de laatste uitvinding van mijn zoon. Die heeft met Meccano zojuist een batterij-aangedreven zwabber uitgevonden. Een stukje keukenpapier dient als poetsdoek en nu is hij de vloer aan het swifferen.

Het gaat geweldig en niet alleen de vloer glimt. “Jongens zijn vervelend, brutaal en druk,” hoor ik op het nieuws. Hier zie ik echt iets anders.

Voor de uitvinding van het swifffermachientje heeft zoonlief de kamer gestofzuigd. Natuurlijk om te zien of het allemaal echt werkte., maar deze luie moeder vaart er wel bij.

De bank is gegarandeerd haarvrij en dat is knap, met twee honden in huis waarvan de vacht met dit koude weer vanzelf loslaat en wegstuift.

Gisteren zagen we de terugkeer van technisch onderwijs op de televisie. Het Vakcollege wel te verstaan. De oude LTS is niet meer, dat is jammer want er is geen technicus meer te krijgen die iets kán. Ja, een ingenieur kan prima tekenen hoe iets moet, maar aanleggen hó maar. En de technische jongeren díe er zijn, krijgen geen deugdelijk onderwijs. Ten minste, dat zeggen de échte vaklui van boven de vijftig.

De LTS moet terug! Met het afschaffen van de technische school ontstond het probleem van hangjongeren en scootermaffia. Gek? Nee, deze uiterst inventieve jeugd móet namelijk van de onderwijsminister in de schoolbanken zitten en wel met havo stof, aangeboden op het VMBO.

Tot ze een diploma hebben, of tot hun 18e. De keus is aan hen. Daar worden zij niet gelukkig van en de leraren ook niet. Doorgaans hebben deze jongens gouden handjes, een uitvinderziel én een scooter. De laatste is meestal subliem opgevoerd en in concoursstaat. Leg dat maar eens uit aan een Gymnast. Wiskundig sleutelen, het bestaat niet en echte handarbeiders zitten niet. Die dóen!

Op de televisievakschool waren zelfs de leraren enthousiast over het lesgeven. Ik ging er even voor zitten. Het bleek, dat de jongeren op deze vakschool juist wel gemotiveerd zijn, doordat de schoolbanken zijn weggemoffeld. Precies, meer tijd voor praktische zaken als lassen, autosleutelen, timmeren en loodgieteren.

Zelfs mij, als a-techneut van de vrouwelijke kunne, leek het wel wat. De terugkeer van de LTS in een nieuw jasje. Mét gedreven leraren én dito leerlingen. De ideale school? Geen idee, maar in elk geval een school om te onthouden, voor onze eigen Meccanist.

Hij is (nog) geen scooterjoch, maar hard op weg, want toevallig is hij handig. Getuige mijn vloer, want die is inmiddels blinkend schoon.

Wie deelt komt nooit tekort

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Gerelateerde artikelen

Plant

Als ik zou kunnen praten…… Oh wacht. Dat doe ik nu. Eens zien, waar ga ik het over hebben? Andere vraag: wie ben ik? Ik

Lees verder »

Tussenruimte

Al een tijdje liep en loop ik te kauwen op een nieuw JA- woord. Wat me vol vuur het jaar zou inslingeren, aanslingeren, me over

Lees verder »

Woorden

Soms vloeien ze als stroop over je pannenkoek. Andere keren komen ze los met brokjes, die blijven haken in je keel en niet naar buiten

Lees verder »

Niet klassiek

Valentijnsdag, 2013. Er ligt sneeuw. Tussen december en nu is een flink pak gevallen en het blijft maar koud. De groep Zorgengelen die al enkele

Lees verder »

Nooit meer wat missen?

Loading