Saai

Lieve Odette,
 
Mijn naam is Saai en ik heb een boodschap voor jou.
 
Jij vraagt je af, waarom ik met de klok van de regelmaat op je afstap. Meestal ben ik al in de buurt wanneer het lekker gaat, misschien iets te makkelijk en mijn collega “moeiteloosheid” om de hoek komt kijken. Dan grijp ik in en stap ik jouw leven in.
 
Jij hebt niets met saai, ik weet het. Jij vindt mij niet leuk. Jij denkt dat ik je weinig te brengen heb. Weet je: misschien is dat ook zo. Toch weet ik zeker dat als je mij van dichtbij zou bekijken dat je anders over mij zou kunnen denken. Ik ga je een voorbeeld geven.
 
Sluit je ogen, zet je voeten stevig op de grond en ga in gedachten eens terug naar 29 oktober 2012. Precies, tien jaar geleden. Heel goed. Je moeder was net uit het ziekenhuis ontslagen en revalideerde in het verpleeghuis. Zoom nu maar weer uit. Orden de jaren achter elkaar, zodat ze chronologisch in beeld komen. Zet er maar tabjes op, ik weet dat je niet van hokjes houdt en wel van tabbladen.
 
Sla nu die tabbladen voorzichtig open, maar doe dat niet te ver. We gaan niet terug; het gaat me om het overzicht. Ik zie je gezicht, je ogen zijn opengesperd. Precies Odette, dát wilde ik je laten zien. Er is zoveel gebeurd in de afgelopen tien jaar. De grote betonverbouwing werd mantelzorg en dat ging naadloos over in dementiezorg. Toen dat achter de rug was werd jouw zorg verslaving en toen je die achter je kon laten omdat je ging geloven dat je meer waard was dan dat, ging de wereld voor je open.
 
Alle gebeurtenissen die tot nog toe hebben plaatsgevonden hebben jou gemaakt tot wie je nu bent, mooi mens. Wat is het veel hè? Daarom hoop ik dat je nu zult begrijpen waarom ik af en toe in jouw leven stap. Stel je toch eens voor, dat je in de afgelopen tien jaar niet één adempauze zou hebben gehad. Geen enkel moment om bij te komen. Lief mens, dat zou je niet hebben volgehouden. En dat, lieve Odette, is de reden dat ik regelmatig terugkeer in je leven. Omdat je mij nodig hebt om tot rust te komen. Hoe “saai” dat ook moge zijn.
 
Jij houdt niet van saai. Ik snap dat, jouw bril kleurt de wereld. Weet dat ik van je houd en ik je tijd gun om bij te komen, zodat jij de grootse dingen kunt doen waarvoor jij gemaakt bent. Met mijn hulp behoud je de energie, die maakt dat je zevenmijlssprongen kunt maken. Daar ben jij namelijk knettergoed in alleen…die sprongen vragen bakken energie. Die gun ik jou en die geef ik je graag.
 
En daarom, lieve Odette, breng ik graag en regelmatig tijd met je door.  Één op één, samen tussen het grijs, in het grote niks.
 
Lieve groet,
Saai