Sammie

Helaas, Sammie moet ons gezin al weer verlaten. Haar kwaliteiten van gezinshulp in de huishouding blijken onder de maat.

In den beginne was Sammie nog vrolijk en draaide haar hand niet om voor een flinke was. Iedereen, ik het meest, was gelukkig. Met een vriendelijk fluitje gaf ze tijdig aan dat ze klaar was en kon ik met een licht gemoed alle warme, zachte was, inclusief ingewikkeld beddengoed, weer opvouwen.

Ineens gaf Sammie echter de geest; haar fonkelende led-oogjes bleven gesloten en er was geen enkele vorm van contact meer met haar mogelijk. Eventjes knipperde haar ledje, om niet veel later geluidloos weer uit te gaan. Niks deuntje, er was helemaal niets meer. Het boekje geraadpleegd. Met een appje kon ik (met IOS, jawel, no hard feelings) een diagnose uitvoeren met mijn appeltje. Aangezien het apparaat geen enkel teken van leven gaf, was een verdere digitale diagnose onmogelijk geworden.

Op geleide van gezond boerenverstand controleerde ik de stekker en de aansluiting; deze leken in orde. Geen zwartgeblakerde toestanden; de draad was netjes en heel. Vervolgens heb ik het stopcontact getest met de föhn om te zien of er wel stroomtoevoer bestond. Vrolijk blies de föhn warme lucht in het rond. Een laatste test moest uitwijzen of Sammie überhaupt nog wel levensvatbaar was.

Toen ik haar stekkertje in een ander (veilig en geaard) stopcontact aansloot, bleef Sammie angstvallig stil. Het scherm bleef donker, zonder vrolijke noot, zonder lichtjes, zonder geknipper.

Wat me rest, is verdriet, en de mogelijkheid om haar te retourneren en in te ruilen.