Sara

Hoi allemaal, ik ben Sara Spencer. Inderdaad, goed geraden, familie van. Leuk dat je het ziet. Het is dat rood, hè, dat maakt mij herkenbaar. Ik ben een verre achternicht van die tak van de Engelse royals. Oorspronkelijk kom ik uit Balmoral, uit Schotland. Feitelijk ben ik ontstaan uit een setje Scottish blackface schapen. U weet wel. Van Shaun het schaap. In Nederland heet hij geloof ik Sjon.

Plotseling was ik verkast, lag ik ver weg van mijn familie en de Koninklijke paleistuin, in ‘n doodgewone doos van C&A. From England. Dagen voer ik over zee. Iets met vliegschaamte. En op een dag hing ik dus aan een winkelrekje. Met steigerbuizen. In Amsterdam Noord, of all places. Er liep een vrouw rond met grijs gemêleerd haar. Ze keek een beetje ongelukkig en ze had een tasje vast met allemaal saaie truitjes erin.

“Gadverdamme,”riep ik net iets te hard. Geschrokken keek de vrouw mijn kant op. Natuurlijk bleef ik doodstil hangen. Wat moest ik in Godsnaam bij zo’n grijze muis in de kast?
Gelukkig liep ze door.

Even later kwam ze echter terug, in haar hand hield ze een tweetal truitjes met een belachelijke print, al zeg ik het zelf. Iets met bloemen (ja, natuurlijk Miss Granny) en iets met een panterprintje. Ik weet niet hoe u tegenover zo’n printje staat, maar ik vind dat dus echt helemaal verschrikkelijk. Een pantertje of tijgertje hoort bij een bepaald publiek, zeg maar. Bij van die geblondeerde types, met zo’n panterbloesje. Soms hebben ze er nog passende veters of sokken bij gevonden ook. Te hysterisch voor woorden. En onder dat blond zit steevast zo’n grijze mat…Oh wacht.

Misschien moet ik effe gas terugnemen. Me stilhouden. Want als zij zo’n pantertruitje aan gaat trekken… waarmee dan? O God nee, ze houdt me eroverheen! “Help, ik wordt ontvoerd,” brul ik door de winkel, terwijl ik over de arm van de grijze muis bungel. Maar er is natuurlijk niemand die Spencerts verstaat, dat nogal een Schots en wollig klinkt. Het helpt ook niet dat ik ook maat M ben, ik word door de grijze muis uit het rek getrokken.

Even later bevind ik mij met haar in een vierkant hokje, met fel licht. TL noemen ze dat geloof ik. De grijze muis heeft mij inderdaad over dat pantertruitje aangetrokken. Eerlijk gezegd: ik sta beeldig, al zeg ik het zelf. Ze heeft ook een lekkere wijde jeans aangetrokken en … krijg nou wat. Ze draagt er gewoon hippe Nike Air Maxxen onder. Ze zijn helemaal mijn kleur: oud-roze.

‘s Avonds bleek ik onderdeel van een schrijfavondje te zijn bij diezelfde grijze muis, die achteraf dus een heel kleurrijk persoon blijkt te zijn. Ik vul haar aan met mijn talloze kleurtjes en zo help ik haar uit het grijs te blijven. Zij heeft mij geholpen om verder te kijken dan alleen het grijs.