Stress

Een grote map ligt voor mijn neus. Met informatie over het zenuwstelsel en hoe dat reageert op stress. Achterin de map zitten oefeningen om via spel ontspannen te leren omgaan met stress en te ervaren hoe je lichaam via spel uit de stress kan komen.

Ik knik, ik lach, ik schater. Want ik zie de oefeningen uit Moed en Lef al weer voor me. Inclusief de frustratie uit een origamische knipoefening, waarvan ik opnieuw niet meer zou weten hoe hij moet en die waarschijnlijk weer tot frustratie zou leiden. Het verschil is echter, dat ik er nu om kan schateren.

Breeduit grijnzen kan ik om mijn geflater, mijn gestuntel. Om mijn eeuwige verlangen het altijd goed te willen doen en de reden waarom dat niet kan. Omdat goed doen meestal botst met eigen gevoel, dat goed doen. Want wat voor de ander goed is, is niet altijd goed voor mij.

Ik vind het een cadeautje om anno 2021 te kunnen lachen om mijn “fouten” en daarbij te ervaren dat fout eigenlijk niet altijd fout is, maar dat fout soms gewoon geweldig uitpakt.

Zijn en doen. Deze werkwoorden werden #doemaarwatteritis en het blijkt dat ik dat heel goed kan. Aan het voeteneind van een ziekenhuisbed bijvoorbeeld. Zijn = ook voelen. Soms gebeurt dat aan de handvatten van een rolstoel. Zijn. Dóen.

De reactie van een patiënt voelen, dwars door de handvatten en de rugleuning van de rolstoel. De ademhaling. Want die vertelt mij zoveel. Kort en snel, diep en rustig. Schouders hoog of juist ontspannen naar beneden.

Maar ik dwaal af, even terug naar die map. In november mag ik weer een Straalkunde workshop geven op mijn werk. Over werkstress. Eerst moest ik hard lachen. Om mezelf, natuurlijk. Ik, als voormalig overspannen, omgevallen persoon mag iets vertellen en iets doen met (werk)stress.

Wat later ging ik glimmen. Geweldig eigenlijk, die ervaringsdeskundigheid. Want ja, ik viel om en ik stond ook weer op, waarbij ik ontzettend veel leerde over stress. Wat het doet, waar het zit en hoe je spel kunt inzetten om je lichaam een andere reactie op stress te laten ervaren.

En dus zit ik gezellig in mijn hoofdkantoor met mijn map, een schaar, wat vellen papier en mijn frustraties te bedenken wat er allemaal in die workshop komt. Een ding weet ik zeker: het wordt weinig vertellen, het wordt vooral veel zijn en dóen.