Uitzicht

Leren kan van binnenuit komen. Zonder cursus of scholing , zo ontdekte ik vandaag. Het leverde inzicht op, meer nog: het was thuiskomen na een reis van bijna acht jaar. De cirkel die ontstond na mijn burn out van vele jaren terug, is bijna rond. Bijna, want met mijn interne zendmast heb ik nog wel wat af te stellen en wat zaken af te ronden. Niet dat ik me overspannen voel, in tegendeel. Ik bruis.
Destijds ontdekte ik, dat een mens altijd blijft groeien, “under construction” is. Met een mooi Nederlands woord: in ontwikkeling. Trots was ik, op deze ontdekking. Mijn alter ego In Ontwikkeling werd geboren. Dapper schreef ik over alles wat mij bewoog en wat ik in mijn leven tegenkwam. Mijn motto werd: stilstand is vooruitgang. Het verscheen zelfs als ondertitel op mijn toenmalige Google blogspot.
Ergens op mijn levenspad ben ik van de route afgeweken en uit mijn gevoel gewandeld. Dat ging best redelijk, mijn hoofd nam het over met hier en daar een prikkeling van loopbaan wisseling, nieuwe indrukken en vooral véél leren. Scholing. Opleiding. In mijn hoofd rees de overtuiging dat je alleen iets leert als er een cursus aan voorafgaat of een training en vooral dat er aan leren een diploma zit vastgeniet. Liefst geaccrediteerd. Een woord dat standaard in het woordenboek der gezondheidszorg, mijn huidige tak van sport, is opgenomen.
Tussendoor was er veel zorg. Voor mijn moeder en ook voor de andere moeder, mijn schoonmoeder. Hoewel met liefde gedaan besef ik me nu dat ik mezelf veel heb ontzegd. Mezelf te kort heb gedaan. Goed zorgen voor een ander betekent dat je eerst goed voor jezelf moet zorgen. Met zelfvertrouwen door de wereld stappen, wil je een ander oprecht kunnen helpen.
Waar mijn kwaliteiten lagen kon ik niet meer bedenken noch verwoorden. Mijn passies, behalve schrijven, lagen te verstoffen in de kronkels van mijn hersenspinsels, bedolven onder stapels (vooral negatieve) gedachten.
Anderen konden mijn kwaliteiten wel benoemden en toch bleef het nooit echt hangen. Pas nu begrijp ik, dat je sommige leermomenten ook echt moet voelen. Tot in de bodem van je ziel, tot de punten van je vingertoppen en de uiteinden van je tenen, tot tintelingen aan toe.
Uit je hoofd kruipen, en in je hart gaan zitten.
Stilstand hielp. Opnieuw. Door samen met iemand op te schrijven wat ik leuk vind, waar ik heel blij en eigenlijk ook zelfs heel gelukkig van word, samen met mijn kwaliteiten en de waarden die ik heel belangrijk vind ik in mijn leven, kon ik een beeld vormen hoe mijn ideale toekomstbeeld eruit zou kunnen zien.
Van inzicht naar uitzicht. Het was een verrassing om te ontdekken, dat mijn uitzicht, mijn ideale toekomstplaatje, eigenlijk heel dicht bij mezelf ligt, dat ik maar enkele stappen van mijn doel verwijderd ben. Er zijn helemaal geen grote, langdurige en kostbare opleidingen met vastgeniet certificaat of titels voor nodig om te komen waar ik wezen wil.
Mijn toekomstig uitzicht bevat talenten, waarden en kwaliteiten die ik reeds bezit. Sommige zijn zelfs aangeboren. Zonder aangehecht papiertje of accreditatiepunten weliswaar maar ik heb ze. In feite ben ik, inclusief bagagerekje gewoon helemaal prima en goed op weg.
Om mijn route vanaf dit punt verder uit te zetten en mijn groeiproces te optimaliseren, gaan mijn zendmast en ik de komende tijd samen in ontwikkeling, op cursus. Jawel. Inclusief zelf opgestelde leerdoelen en (t)huiswerk opdrachten; exclusief schooltas en diploma.