Voeten

Mijn grootste belasting in het “HSP zijn”, is dat mijn gedachten overal circuleren,  behalve in het hier en nu. Dat maakt dat ik me onbewust met teveel zaken bemoei, die er eigenlijk helemaal niet toe doen. Verspilde moeite en energie. In de HSP leergang krijg ik lessen in de omgang met leven in het hier en nu.
Het klinkt gemakkelijker dan het is. Graag zou ik willen mediteren, met gesloten ogen. Even een moment terugtrekken in mezelf. Maar zodra ik mijn ogen sluit, neemt mijn brein het over en speelt ze een spelletje met mij. Dat varieert van verstoppertje spelen tot schapen tellen in de wei en oh, de brug is kapot en er ligt een kip in het water. Hi, ha ho, de wasmachine brult. Mijn hoofd vindt het maar moeilijk, mediteren. Heel moeilijk.
Dan vraagt mijn begeleider mij om mijn ogen te sluiten en me te focussen op mijn voeten. Ik zit op een rechte stoel, mijn rug goed gesteund en mijn voeten staan goed op de grond. Even later vraagt ze of ik verschil voel tussen mijn linker en rechtervoet, in warmte, of in grootte. Vervolgens vraagt ze, of mijn voeten even breed aanvoelen, of dat er een verschil in zit.
Tot mijn verbazing voelen mijn voeten niet gelijk. Ik zou willen kijken maar dat kan niet, ik moet immers mijn ogen gesloten houden. Wat raar. Nog vreemder is dat mijn gedachten bij mijn voeten blijven. Ineens voel ik, dat mijn rechtervoet een beetje tintelt. Nog steeds blijven mijn gedachten bij mijn voeten.
Mijn begeleider vraagt of ik de binnenkant van mijn voet voel, met alle botten, gewrichten, bloedvaten, pezen en spieren. Nee hoor, ik voel gewoon een soort van twee klompjes vlees, waarvan de ene tintelt en de andere klomp breder lijkt te zijn. Wel voel ik een verbondenheid met de vloer opkomen, mijn voeten lijken als twee magneten te zijn geparkeerd. Ik zou willen gniffelen want diep van binnen vind ik het allemaal heel gek maar het gebeurt niet want mijn grapjurkstemming waait net zo hard weer over.
Door het open raam van de praktijk ruimte hoor ik een troep ganzen overvliegen. Mijn gedachten visualiseren de weide in de buurt van ons huis. Daar huist een grote groep ganzen, die tussen de paarden en de koeien wonen. Regelmatig vliegen ze over de tuin, veroorzaken een enorm kabaal en tegelijkertijd ook ontroering en verwondering, over zoveel moois.
In plaats van dat mijn gedachten bij de ganzen blijven, kan ik ze weer mee terug nemen naar mijn voeten, waarvan de linker ietwat kouder aanvoelt en de rechter nog steeds tintelt. Ongelooflijk. Net nog zweefde ik over de weide en nu ben ik gewoon weer hier. Het is dus blijkbaar toch mogelijk, met mijn gedachten in het hier en nu zijn en blijven.
De begeleider zegt dat ik mijn ogen mag openen, op een zelfgekozen moment dat voor mij prettig is. In eerste instantie vind ik dat helemaal niet fijn, het voelt net zo comfortabel met mijn ogen dicht, spelen met gedachten die komen maar ook weer lijken te gaan. Met open ogen ben ik immers weer zo snel afgeleid.
Tot mijn verbazing openen mijn ogen zich op een min of meer zelfgekozen moment en ik voel me zowel rustig en kalm als zelfverzekerd, klaar om de wereld met open ogen tegemoet te treden.
Noot:
Deze methode is geschikt voor mij, maar dat wil niet zeggen dat hij ook voor jou of anderen geschikt is. Wanneer je HSP bij jezelf vermoedt, zoek altijd contact met een professionele hulpverlener om erachter te komen of je vermoeden klopt en hoe je hierin begeleid kunt worden. Het is heel gemakkelijk om te verdwalen in het woud der verwarring waarin de HSP-straatnaambordjes alle kanten op wijzen.