De maand van januari strekte zich uit, in positiviteit en overvloed. Niet alleen verliep het vlotjes in mijn bedrijf; ook kon ik voor het eerst in lange tijd hardop uitspreken dat ik van mij houd, inclusief de rafelrandjes en mijn imperfecties. Ik kon me ook niet voorstellen dat ik óóit nog onzeker zou zijn over mezelf. Little did I know.
Ergens begin februari merkte ik een klein fronsje, een krampje. Kon dat wel? Dat het allemaal wel goed ging en dat ik mezelf oké vond? Mijn schoudertjes gingen omhoog en ik merkte dat ik werd geraakt door de negatieve toon die uitging van de socials en vanuit de krant. Werd gegrepen door het nieuws aan de overkant van de plas en door dingen die hier in huis kapotgingen. Er ontstond een wervelstorm waarin mijn eigenwaarde zag oplossen toen ik in de gaten had dat een factuur niet werd betaald.
Voor nu is het goed
Dát is de oplossing. Ik kon er hardop om lachen toen ik die zin op bladzijde 54 van het boek “Play Mode” las. Het klopt 100% en eigenlijk is het de oplossing voor nagenoeg elk probleem. Immers: in het hier en nu is immers eigenlijk altijd wel alles goed.
Het is een mantra die ik voor mezelf herhaalde tijdens lange zomers van enkele jaren terug, toen ik overspannen en wel thuiszat en het café om de hoek – altijd bezet door dronken gasten – zijn lawaai en ruzies over me uitstortte en ik toch telkens dat ene zinnetje kon vinden.
“Hier en nu is alles goed. Ik adem, zit binnen en in nood kan ik naar bed.”
Voor nu is het goed.
Zo is het precies. En het is precies goed zo, ik hoef niet te rennen en te vliegen. Ik hoef niet meer te voldoen aan de eisen die niet de buitenwereld maar ikzelf ooit heb gesteld. Niet de meningenpolitie maar mijn eigen regeldirigent heeft mij in de tang gehouden met zijn kromme zinnen.
Voor nu is het goed
Het wordt mijn mantra voor tweeduizendvijfentwintig. Voor nu is het goed. Geen gisteren of vorige week en al helemaal geen volgende week of maand. Wie weet wat er dan is? En wil ik dat eigenlijk wel weten? Mijn agenda kent slechts één week. Wel zo fijn en overzichtelijk. Vandaag is nu: gisteren is al geweest en morgen zien we wel weer.
Vandaag is het goed
Ik nestel mijn voeten op het zachte kussen onder mijn bureau, voel een zacht briesje van de kachel over mijn tenen strijken. Het kaarsje in de vensterbank wappert en buiten knipoogt de maan.
Voor nu is het goed.
PS: Dit stuk komt vanuit een schrijfoefening die ik leerde van Marieke van Dam vanuit de Random Book Club.
Orakel: Wat is een probleem of frustratie waar je de laatste tijd steeds tegenaan loopt? Kies een boek uit je boekenkast met de mooiste kaft. Sla de bladzijde op met het getal van je leeftijd en lees de eerste (volle) zin op de pagina (kan ook een tekening, titel of lege pagina zijn). Schrijf: waarom dit de oplossing voor je probleem is.
2 reacties
Geeft stof tot nadenken.
Voor nu is dat goed.
Hier zou ik nu een lachertje plaatsen.
😉