Ik heb mezelf een weekend vrij gegeven. Internetvrij, of beter uitgedrukt: social media vrij. De laatste tijd merk ik tot mijn eigen schrik en ergernis, dat ik vaker op mijn telefoon kijk dan op de klok. Social media –hoe vreemd het ook klinkt- maakt mij tot een asociaal wezen ten opzichte van mijn medemens. Zulks kan toch niet de bedoeling zijn.
Uiteraard heb ik mijn vrije dagen netjes op Facebook, Twitter én LinkediN aangekondigd. Een plotselinge verdwijning in het grote niets is namelijk niet mijn ding. Na mijn huishoudelijke mededeling heb ik direct de desbetreffende appjes op mijn telefoon eraf gesloopt. Want ik vertrouw mezelf wel maar je moet de kat natuurlijk niet op het spek binden. Per slot van rekening heb ik een verslavingsgen ter grootte van een tennisbal ergens in mijn hoofd wonen, dus een terugval is gauw gemaakt.
Een weekend op de bank, met een stapeltje ongelezen boeken en de twee liefste mannen van de wereld om me heen. Deze dagen hoor ik helemaal bij mijn gezin, met alle voors en tegens die daarbij horen. Want natuurlijk moet ik nu opletten wanneer ik de vraag krijg wat we gaan eten of waar de rugzak van de puber is gebleven. Ik kan me er niet meer met een Jantje van Leiden van af maken met een mompelend “uhm…weet ik niet. Kijk zelf maar even.” Beter nog: zulks wil ik ook niet meer.
Social media vrij betekent ook, dat ik me in mezelf ga verdiepen. Of ik daar veel vrolijker van word weet ik niet maar het is hoognodig. Eens zien of ik mezelf behoudens een boek nog kan vermaken. Vriendjes kan blijven met mijzelf. Klusjes zijn er genoeg dus wat dat aangaat zal ik me niet vervelen.
Zal het me het lukken, om niet te spieken en te gluren? Kan ik echt zònder de inkijk in de levens van mijn toetsenbordvriendjes?
We zullen zien. De eerste vierentwintig uur zitten er bijna op en tot zover is mijn huis schoon en mijn gemoed glimt ook een beetje. Een klein beetje onrust maar het feit dat ik niet heb gespiekt, noch gegluurd, maakt een hoop goed. En het is niet aardig om te zeggen maar het is wel de waarheid: ik mis het niet. Nog niet.
Morgen misschien.
7 reacties
En? Ik ben reuze benieuwd hoe je het hebt ervaren.
Ga het hier ook op mijn lijstje zetten als zijnde
uitdagende uitdaging, zo af en toe verdwijn ik al
even in stilte en het werkt, geeft rust in mijn kupke.
Leuk om je te kunnen lezen, ga je zeker volgen!
Dank je wel Sandra. Hier is het volgknopje inmiddels ook ingedrukt 😉
Leuk! Hier gelijk Woord bij Daad gevoegd;
komend weekend leg ik mijn Online leven plat!
*blij kijkt*
En? Is het je bevallen? 😉
Jaaaa! Het was heerlijk, dat ga ik absoluut vaker doen! Jij ook?
Ehm… ik startte weer op :)) http://lettersmid.nl/2013/10/28/wederkerig-2/
Wegens omstandigheden zie ik dit nu pas. Goed van je! Ik hoop oprecht dat het je bevalt.
Als ik het zo lees blijf ik blij met alleen bloggen en CX. Ik heb echt helemaal niets met social media. Ik erger me wild aan mensen om me heen met enkel aandacht voor hun schermpje.