Waarom moeilijk doen…..

….Als het samen kan?
Een tijdje geleden nam ik afscheid van Lettersmid. Ik was er heilig van overtuigd dat mijn dagen als schrijver waren geteld, aangezien er al geruime tijd  geen fatsoenlijk stukje uit mijn toetsenbord was gekropen.
Op het moment dat ik het domein Lettersmid had opgezegd en ik zieltogend op einde van haar domein bij mijn webhost wachtte, ging er een knop om. Het ene na het andere stukje dartelde door mijn hoofd. Met briljante vondsten en volzinnen van literaire kwaliteit. Ik kon mijn brein niet geloven. Wat een bedrog.
Het was een leermoment. Mijn opzegging van Lettersmid heb gauw ongedaan gemaakt (dat kon gelukkig nog) en wat schriftjes volgekalkt met woordjes, zinnen en mindfulness ideeën. Mocht ik ooit weer in een zwart schrijversgat terechtkomen, dan heb ik ergens instructies klaargelegd om dat schriftje te vinden, op te krabbelen en verder te gaan.
Het domein “Vind je zin” gaat verdwijnen en nee, daar ga ik geen spijt van krijgen. Vind je zin verdwijnt namelijk niet echt maar mag verhuizen naar hier. Naar Lettersmid. Hier heeft ze inmiddels een eigen categorie toebedeeld gekregen waar ze haar zegje digitaal mag spuien. De inzichten uit “vind je zin” waren en zijn nog steeds actueel en zijn nog steeds de moeite waard om te delen. Lettersmid ondersteunt deze visie en draagt deze van harte uit richting haar digitale connecties
Lettersmid heeft de zin (terug)gevonden.  Daar dankt ze “Vind je zin” heel hartelijk voor. 

Wie deelt komt nooit tekort

4 reacties

  1. Dan doen we het toch samen, met z,n allen?! Jij schrijft,wij genieten en sturen je ons bericht dat,we genoten hebben en/of ,wat we er van vinden?!
    Difficile est deponere longum amorem.
    Crescendo dus. En ik geniet in elk geval. Dank!!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Gerelateerde artikelen

Plant

Als ik zou kunnen praten…… Oh wacht. Dat doe ik nu. Eens zien, waar ga ik het over hebben? Andere vraag: wie ben ik? Ik

Lees verder »

Tussenruimte

Al een tijdje liep en loop ik te kauwen op een nieuw JA- woord. Wat me vol vuur het jaar zou inslingeren, aanslingeren, me over

Lees verder »

Woorden

Soms vloeien ze als stroop over je pannenkoek. Andere keren komen ze los met brokjes, die blijven haken in je keel en niet naar buiten

Lees verder »

Niet klassiek

Valentijnsdag, 2013. Er ligt sneeuw. Tussen december en nu is een flink pak gevallen en het blijft maar koud. De groep Zorgengelen die al enkele

Lees verder »

Nooit meer wat missen?

Loading