De antenne in mijn hoofd heeft een naam gekregen. Hij heet HSP. Haa-Ess-Pee. Een stempel op mijn levensabonnement die ik niet wil en toch krijg. Hoewel ik vermoedde dat deze drie letters best op mijn lijf geschreven zouden kunnen zijn schrok ik toch. Het komt namelijk anders binnen wanneer een professional het tegen je zegt dan wanneer je je eigen gedachten hierover hebt.
Neerwaarts verdrietig ben ik ervan. Al een paar dagen. Vanwege het stempel. Daarnaast leerde ik dat het mijn natuurlijke reactie is, om verdrietig in een zelfgekozen schulp te kruipen, doordat een HSP-er nou eenmaal zo reageert. Een eyeopener. Het past bij het beeld en dat scheelt. Een beetje. Ontroerd zijn, door slechts enkele klanken muziek. Tranen bij een schilderij. Snotteren bij het ontvangen van een compliment. HSP in een notendop. Het is geen hysterie en het is ook geen overgang. Het is gewóón HSP.
Gewoon vind ik het niet en vooralsnog kan ik het ook nog niet echt als toegevoegde waarde beschouwen, al krijg ik van collega HSP-ers lieve berichtjes met prachtige eigenschappen toebedeeld die er niet om liegen. Vooralsnog kan ik nog even niets positiefs mee. Geduld moet ik hebben en dat is nou net wat ik niet heb meegekregen, toen ik de reis naar deze wereld maakte. Dat maakt acceptatie lastig.
Gewoon doorgaan met ademhalen. Uiteraard want daarmee stoppen is ook weer zo oneindig. Gewoon doorgaan vind ik alleen wat moeilijk. Onze wereld, maatschappij, is niet geschikt voor mensen die anders denken, voelen en zijn dan het merendeel van de bevolking. Dat maakt dat ik constant schrik van mezelf en dus negatief reageer op het pas verworven stempel, al vallen er kwartjes ter grootte van een maandsalaris op zijn plek en is het alsof ik na een jarenlange wereldreis, eindelijk thuiskom.
Ik realiseer me, dat de maatschappij niet voor mij verandert en dat wil ik ook helemaal niet. Wel zal ik mijn weg opnieuw moeten zien uit te vinden tussen de massa en het lawaai en mezelf moeten leren beschermen tegen invloeden van buitenaf. Daarbij zal ik moeten proberen te vertrouwen op mijn innerlijke zendmast en deze niet meer als irritant aanwezig te beschouwen.
Per slot van rekening is deze vanaf mijn geboorte meegeleverd en is nooit van mijn zijde geweken. Helaas kon ik hem door een interne storing niet goed verstaan.
De gebruiksaanwijzing van mijn antenne ontbreekt nog immer. Per dag zal ik dus moeten bekijken hoe ik hem vóór me kan laten werken in plaats van dat hij me ruis oplevert. Aangezien ik van nature nieuwsgierig ben aangelegd en van leren houd, eigenschappen die óók bij HSP horen, zal het gerust wel goed komen met mij en met mijn antenne. Het zal wel moeten; eruit slopen is namelijk geen optie.
Plant
Als ik zou kunnen praten…… Oh wacht. Dat doe ik nu. Eens zien, waar ga ik het over hebben? Andere vraag: wie ben ik? Ik
18 reacties
Bij mij is nog niet zo lang geleden Stoornis van Asperger geconstateerd. Ik had al een poosje het vermoeden dat ik een vorm van autisme had en met de diagnose vielen voor mij de puzzelstukjes op zijn plaats. Ook ik heb veel last van ‘invloeden van buitenaf’. De truc is inderdaad om je speciale eigenschappen in je voordeel te laten werken. Laat je adviseren door de experts, maar vertrouw vooral op je eigen intuïtie… Sterkte!
Dank je! En jij ook… Adperger wordt vaak ook als negatief bestempeld en dat is niet zo… zijn mooie mensen met een Plus factor.
Dank je wel, Odette! 🙂
Wat beschrijf je dit mooi, sterk en kwetsbaar tegelijk lieverd. Knuffel vanuit Arnhem. X
Dank je wel Dorenda 💋
Welkom. Het stempel kan gelukkig veranderen van een last tot een gave, al gaat dat ook met hindernissen meestal. Bij mij is de gebruiksaanwijzing ook nog steeds zoek, of althans gedeelten daarvan. 🙂
Ik zoek nog. Binnenkort komen de hulptroepen. 🙂
Laat maar weten 🙂
Vandaar dat ik jouw berichtjes zo graag lees dus 😉
Dank je wel, Eline. Wat een mooi compliment.
Jij gaat die gebruiksaanwijzing vinden. Zonder enige twijfel. xxx
Het is geen stempel, het is wie jij bent. Het maakt je uniek. Al besef ik maar al te goed dat het En wat als hooggevoelige mensen nu eens ‘normaal’ zijn, en ‘de anderen’ niet?
Het is geen stempel. Het is iets wat bij jou hoort. Al besef ik maar al te goed dat het vaak frustrerend is dat de makkelijkste dingen zo moeilijk zijn. En stel nu dat hooggevoelige mensen ‘normaal’ zijn, en ‘de anderen’ niet? Op een dag zal je trots zijn op je unieke eigenschap. Liefs, E. ❤
Wat een bijzonder lieve reactie! Dank je wel. Ik groei per dag. In mijn eigen richting. ❤
Vergeet het stempel en ben gewoon jij. Dat is toch al die jaren goed gegaan, oké met een beetje ruis…..
Leven naar een stempel is niet de goede richting, je eigen richting wel, maar zover was je al 🙂
Komt goed en ik spreek uit ervaring. HSP is iets moois, enjoy the ride.
Eerst maar eens met hulp verder op weg. Altijd alles zelf doen is ook weer zoiets.
Hulp is altijd fijn, zeker niet alles zelf willen doen. Maar ik hoop voor je dat je het uiteindelijk als iets moois gaat ervaren.
Ook ik weet het sinds een paar jaar. Ik kan je de volgende tips geven:
Heb geduld. Lees er veel over. Zoek steun bij gelijkgestemden bijvoorbeeld op Facebook-groepen. Ik kan je verzekeren dat je ook de waarde van Hsp – zijn leert kennen. En luister vooral naar je hart.