Zomerkeren

Vanmorgen stond ik vroeg op. Een enthousiast gevoel maakte zich van mij meester, nadat de dag van gisteren in het teken had gestaan van mislukkingen, prutserij en tijdverspilling. Iets met een website.

Tijdverspilling. Dat is nou net wat ik niet meer wilde en een van de 164 redenen waarom ik stopte met een baan waar de tijd zinloos verstreek. Zodat ik kon gaan spelen met tijd. Er kwam van alles en ik nam geen tijd om ervan te genieten. Vergat een stapje terug te doen om het wonder te aanschouwen.

In de maanden waarin ik samenwerkte met de overgebleven hondenprinses als collega, heb ik veel van dat oude besje opgestoken. Waarom zou je ergens heen gaan waar je niet gewenst bent noch wilt zijn? Wat doe je in vredesnaam op een plek of bij mensen waarvan je staart niet gaat kwispelen?

Hoezo zou je ingewikkelde dingen doen als je iets moeiteloos kunt, geblinddoekt, met tien vingers in je neus? (Als je neus groot genoeg is).

Mooiste les van de prinses: elke dag een tuk brengt geluk.

En wat deed ik? Hardlopen. Terwijl ik al in de zomer van 2020 besloot om dat nooit meer te doen, omdat ik er geen reet aan vind. Hardlopen, hollen langs bosjes en pleinen zonder echt iets te zien. Daar ga ik niet goed op.

Niet voor niets zette ik een slak op mijn pols en een schildpad op mijn voet. Halló, kameraden.

Hier trage Truus. Ik ga over mezelf zijn. Altijd, overal, inclusief mijn blunderijen en onzekerheden waar ik over deel. Ik ben niet gemaakt om over mijn kwalificaties te schrijven of over wat mijn klanten nu allemaal kunnen, dankzij mij.

De komende dagen ga ik Zomerkeren. Naar binnen trekken, navelstaren, zwerven, vinden, wandelen, lezen en veel schrijven. Het is de omgekeerde variant op Winterkeren. Zonder droomschrijverij, of misschien zelfs wel, weet ik het? Energie vangen die de zon bij zich draagt, nu ze zo hoog staat, vóór ze weer naar beneden buitelt, na de 24e.

Zo kan ik er in de tweede helft van dit jaar mijn voordeel mee doen zodat de pruttelende plannetjes die er zijn, een kans krijgen om het licht te zien.

Ik ben geen marketingbommetje, noch coach, begeleider of dramatherapeut. Ik ben lichtzinnig diepzielduiker en zinvinder. Altijd mezelf en inclusief mijn eigenaardigheidjes, mijn stommiteiten en mijn blunderitis. Maar ook met de parels die ik tussen het alledaagse vind.

Daar schrijf ik over.

Van binnenuit, want ik weet niet hoe het anders moet en ik heb geen zin om dat te ontdekken. Saillant detail: vanmorgen bleek de blauwe inkt in mijn vulpen op.

Kun jij raden welke kleur inkt er inmiddels weer in mijn vulpen zit?